Przez ocean
półabstrakcyjnie
jest jeden tak malutki
że zmieści się w dłoni
choć nie nastąpi
potężnością
jeśli tylko oko jego
uchwyci. zarys
będzie zgłębiał kroplą
rubinu przelany
nie dla smutku
i nie ku radości
doczesnego ogarnięcia
droga prowadzi
przez odwieczność
tych samych
to z niej odnajdują
spokój
wystarczy od czasu...
odwrócić się
iść w jutro
autor
Rozalia3
Dodano: 2021-08-29 07:05:57
Ten wiersz przeczytano 799 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Iść w jutro.
Ta metafora piękna jest.
Wyobraziłam sobie nasze życie i ilość przelanych łez
nie tylko tych gorzkich z bólu, rozpaczy, tęsknoty,
ale także ze szczęścia, ze śmiechu lub ze
wzruszenia... z tych wszystkich łez mógłby powstać
ocean...
pozdrawiam cieplutko Rozalio i życzę miłego dnia :)