Przeznaczenie
...tęsknie... bardziej i bardziej.....
Wiesz...
kiedy los nas sobie przeznaczał,
nie pytał czy chcemy,
gdy nam z nieba grad uczuć zrzucił,
nie wahał się chwili,
a gdy teraz patrzy na nasze serca,
rozerwane bólem tęsknoty,
jakże szczęśliwie się uśmiecha -
nic mu lepiej nie wyszło.
Rodzi mnie Twoje spojrzenie, tylko pod nim chcę topnieć z rozkoszy.
autor
loken
Dodano: 2007-06-12 23:15:57
Ten wiersz przeczytano 845 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.