przeznaczenie śpi między bajkami

Życie najczęściej nie przypomina bajki:)

Tego, że piszesz prawdziwie, i tego, że sercem, a
nawet tego, że masz talent, nie trzeba przypominać.
Ale to, że w drugim rodzą się nowe, a nawet nieznane
emocje, że Twoje wiersze się pamięta, że często do
nich wraca, należy przypominać, bo to siła Twojej
poezji. Masz wewnętrzne oko w sobie, które dostrzega
rzeczy nieznane zwykłym śmiertelnikom. Bardzo Ci
dziękuję za duchowe przeżycia. których doznaję przy
Tobie. Bądź szczęśliwa.

powiem tylko, że czytam ten wiersz kolejny raz i czuję
emocję..... jak na strunach harfy drgają tony...
wysoko dźwięczą i niosą się echem i milkną by dać
chwilę na zadumę ... jak życie i ......śmierć

W ciekawej formie z niebanalnymi metaforami ..po
prostu klasa :)

Miłośc romantyzm i tesknot aspozostanie i
przetrwa....bez wzgledu na głosy wielu nie
odczuwajacych potrzeby serca...twój wiersz nie tylko
zatrzymuje ale i wzrusza...pozdrawiam..

wiersz w swojej odmienności i wyjątkowości,
niepowtarzalności. kawałek dobrej językowo - świeżej
artystycznie poezji. gratuluję!

Ja też na starość robię się sentymentalny aż do kiczu
harlekinów - jednak wolę Ingrid Bergman spojrzeń
powłóczystość, niż Boga art(`a męską humphrey`owość)

Bardzo pouczający Twój wiersz i dobrze poprowadzony .

wpsaniały, urzekający wiersz napisany z wirtuozerią
godną Ciebie. trzymaj się. ściskam mocno :)

uczucie jak filiżanka krucha ,a miała starczyć do
końca życia ... Kwiaty .. zależy kto i kiedy je
ofiaruje , po latach zmienia się do nich nasz
stosunek podobnie jak do czlowieka . Wiersz jak zawsze
u ciebie poetycki i mówiący niebanalnie o trudnych
sprawach.

To jak płacz nad rozlanym mlekiem Ludźmi rządzi
przypadek sterowane myśli? Moja refleksja dobra miłość
to czujna i delikatna Wiersz w intencji dobry bo
zasuszone to wspomnienia a życie jest żywe ale nieraz
przypominają o błędach i radościach Warto myśleć
romantycznie i warto marzyć Uśmiecham się do Ciebie
Bardzo piękny wiersz rozterki Pozdrawiam:)

Jak dla mnie ten fragment:
"miłości przecież nie da się od końca
przewinąć. tylko scenę z casablanki
można odtwarzać i cofać sto razy
(a wciąż namiętnie to jedynie bogart)

zostało: zebrać skorupy z podłogi,
otworzyć okno (wpuścić dużo tlenu"


//// całość podoba mi się, ale to jakoś szczególnie,
fajnie, że jest jakiś wiersz dzisiaj:))

Przeczytałam z ogromną przyjemnością... wzruszyły mnie
Twoje słowa,bardzo dobry kawałek poezji,pozdrawiam

bardzo poruszył mnie twój wiersz, skorupy i
zeschnięty bukiet są bardzo wymowne...