Przeżyć i...

Oddechem wchłonąć dobro, to wokół,
przez filtr przecedzić, co najpiękniejsze,
na życie patrzeć przez pryzmat słońca,
w bezkres wolności unieść na wietrze.
--
Dłonią pogłaskać milczenie ciszy,
posłuchać szmeru potoku w lesie,
zapachy wiosny w świeżości sączyć,
niechże rozkoszą czas wszystko niesie.
--
Aranż przyrody zgrywać w codzienność,
zbłąkane gwiazdy do snów przywołać,
ranki móc witać otwartą piersią,
w dialogu z życiem poczuć anioła.
--
Rozpieszczać myśli w asyście życia,
miłość powplatać, jak wstążkę w warkocz,
w nieznane płynąć, tam, gdzie niewinność.
To wszystko przeżyć... i żywot zamknąć.

autor

ElaK

Napisany: 2022-09-20 Dodano: 2022-09-20 08:31:12

Ten wiersz przeczytano 694 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie