Przyjaciele, dobra rzecz!

Ten wiersz dedykuje osobom takim jak ja które pragna mieć przyjaciół, lecz my nie potrafimy ich docenić.

Niby piękna jak kwiat,
lecz nie kochał jej świat.
Nie miała przyjaciół była sama,
przez nikogo nielubiana.


Wszyscy mieli ją dziś w nosie,
jej życie wisiało na słabym włosie.
Ona zawsze taka śmiała,
lecz jej śmiałość stała się mała.


Teraz leży w tym szpitalu,
bez przyjaciół i bez szmalu.
Próbowała się odchudzać,
by nikogo nie zanudzać.

Tak się kończy historyjka,
bez wujaszka i bez stryjka.
Morał z tego taki,
to nie żarty me dzieciaki.

Bo przyjaciół warto mieć,
to jest silna, mocna sieć.
Gdy ta sieć cię uratuje,
to jej szczerze podziękujesz.

autor

Smaotna_Kasia

Napisany: 2007-02-02 Dodano: 2007-02-02 17:14:32

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie