Przysypany cud
Znów ktoś sypnął piaskiem
na trumnę tak zadbaną,
która kryła w sobie kolejny boży cud.
Chroniła Ojca przed uderzeniem piachu,
skryła człowieka darowanego światu.
Tysiące łez
tworzących z ziemi błoto.
Płacze cały świat, płacz i ty sieroto
ludzkiego istnienia, zgrozo
człowieczeństwa.
Pamiętaj, że on tyle dla Ciebie zrobił,
tyś też jest młoda, więc i Ciebie kochał.
Nie odwracaj się od piachu, nie zadeptuj
jego czynów.
Nieś w świat naszą wiarę,
nie klnij na BOGA, pamiętaj, żeś jego
dziełem,
tak samo idealnym, jak to,
które przysypała ziemia, które zabrał
On.
"Idź tak, aby ślady Twoich stóp przetrwały
Cię..."
Niech Jan Paweł II zawsze będzie w naszych sercach.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.