Przytul lalę swą...

żywym przytulankom

Francuski bard Georges Brassens został wylansowany u nas w latach osiemdziesiątych przez grupę Zespół Reprezentacyjny, w skład którego wchodzili tacy obecnie wytrawni dziennikarze telewizyjni jak Filip Łobodziński czy Jarosław Gugała.
W jednym ze swych songów Brassens żali się, jaki to mężczyzna jest malutki wobec kobiety, którą do szaleństwa kocha:

https://www.youtube.com/watch?v=DQ-jmO_EkPc &list=RDDQ-jmO_EkPc

Je n'avais jamais ôté mon chapeau
Devant personne
Maintenant je rampe et je fait le beau
Quand ell' me sonne
J'étais chien méchant, ell' me fait manger
Dans sa menotte
J'avais des dents d'loup, je les ai changées
Pour des quenottes
[Refrain] :

Je m'suis fait tout p'tit devant un' poupée
Qui ferm' les yeux quand on la couche
Je m'suis fait tout p'tit devant un' poupée
Qui fait Maman quand on la touche

J'était dur à cuire, ell' m'a converti
La fine mouche
Et je suis tombé tout chaud, tout rôti
Contre sa bouche
Qui a des dents de lait quand elle sourit
Quand elle chante
Et des dents de loup quand elle est furie
Qu'elle est méchante
[Refrain]

Je subis sa loi, je file tout doux
Sous son empire
Bien qu'ell' soit jalouse au-delà de tout
Et même pire
Un' jolie pervenche qui m'avait paru
Plus jolie qu'elle
Un' jolie pervenche un jour en mourut
A coup d'ombrelle
[Refrain]

Tous les somnambules, tous les mages m'ont
Dit sans malice
Qu'en ses bras en croix, je subirais mon
Dernier supplice
Il en est de pir's il en est d'meilleures
Mais à tout prendre
Qu'on se pende ici, qu'on se pende ailleurs
S'il faut se pendre

Wspomniany tu przeze mnie Zespół Reprezentacyjny z wielkim powodzeniem ten song spopularyzował, a przyczynił siędo tego świetny przekład Wojciecha Wiśniewskiego:

http://www.tekstowo.pl/piosenka,zespol_repr ezentacyjny,jestem_maly_mis.html

Moja przekora sprawiła, że postanowiłem przyjrzeć się tej aferze z punktu widzenia kobiety. Damy Bejowe wybaczą mi pewnie tę poetycką transseksualizację, bo przecież czego się nie robi dla sztuki:

W całym życiu twym nie ośmielił się nikt
Dotknąć cię bezkarnie...
W pieskim życiu twym szły za tobą jak w dym
Kobiet całe armie!
Życie – ostra gra nie szczędziło ran,
Wiesz to, malutki
I co z tego masz, gdy twe życie to chłam
I liche nutki.

Ale z ciebie zwierz, chciałbyś ty mnie zjeść
Po trochu, łyżeczką...
Co noc ci się śni, że zatapiasz kły
We mnie jak w ciasteczko!
Lecz, gdy minie noc, jesteś niczym koc
Cieplutki i miękki!
Wiesz, jak lubię to – twój maślany wzrok,
Gdy jesz mi z ręki!

Wpadłeś, nie ma co! Po uszy, na dno
Mej słodkiej niszy...
Zapominasz, że orłem byłeś, lwem,
Toć ledwo dyszysz!
Wnet pójdzie na złom serce twe jak dzwon
Z litego spiżu!
Marny życia kres, kiedy zdejmą cię
Tu, z mego krzyża!!!

Moje ty Bo -Bo przytul lalę swą,
No, dalej, śmielej mnie dotykaj,
Moje ty Bo – Bo, kochaj lalę swą
I wreszcie pieść mnie, bo zasypiam...
Moje ty Bo-Bo przytul lalę swą,
No, dalej, śmielej w tęczy stronę!
Moje ty Bo-Bo, kochaj lalę swą
I wreszcie pieść mnie, bo zapłonę!

teletubisiom

autor

Art Klater

Napisany: 2015-01-29 Dodano: 2015-01-29 09:34:29

Ten wiersz przeczytano 3573 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Pastisz Klimat Zimny Tematyka Obyczaje Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie