"Przywołam rozsądek"
Myśli wciąż poplątane
zagubione
nie mogą odnaleźć
swej ścieżki
Głos w mojej głowie
wciąż każe mi biec
gdzieś na oślep
a przecież we mnie
jest tyle pokory
mądrości
zdobytej cierpieniem
Muszę przystanąć
odetchnąć przez
chwilę
przywołać rozsądek
zacząć od nowa
powoli
do przodu
spokojnie
ogarnę swój
wszechświat
i będę szczęśliwa
autor
AnnaZłotnik
Dodano: 2015-03-12 17:17:27
Ten wiersz przeczytano 715 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Tak, trzeba się zatrzymać w szalonym biegu. Zastanowić
się co ważne a co "zaśmieca" nasz dzień Bardzo dobry
przekaz. Pozdrawiam
Refleksyjny wiersz, pozdrawiam:)
Pośpiech zły doradca ... z refleksją
i mądrze napisane
. Pozdrawiam