PUB

Gdy barowa pogoda nad głową
Wszystkie ścieżki do pubu wiodą
Posiedzieć, pogadać, muzyki posłuchać
Napić się piwa, piwoszy przybywa

Zapomnieć o troskach i aurze za oknem
O mokrych ulicach i deszczowym płaszczu
Zaciągnąć się dymkiem, umoczyć usta w pianie
A świat kolorowy zaraz się stanie

Zewsząd słychać opowieści
Jakiś facet kufel pieści
Rozmaite famy, bzdury
Cały zestaw literatury

Ileż talentów tu się marnuje
Jeden drugiego wciąż zaskajuje
Nie trzeba prasy kupować w kiosku
Wszystkiego się dowiesz, nawet po włosku

Siedzę cichutko i sączę piwo
Ktoś podszedł do mnie, o rany, dziwo!
Jakaś pani dziwnie ubrana
Prosi o ogień i w pół się kłania

Zmarszczki, tapeta niczym Picasso
W szafie grającej grają Ragacco
Namiętne spojrzenie, miłe ukłonki
Nie dla mnie takie zalotne koronki

A ja piję piwo w pubie
Większość ma już nieżle w czubie
Jakiś facet podchmielony
Kiwa się na wszystkie strony

Czy mu pizza zaszkodziła
Czy też nadmiar wypitego piwa
Wolę wyjść już z tego pubu
Idę do innego klubu.

autor

MARGUSON

Napisany: 2007-11-07 Dodano: 2008-03-14 09:08:48

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie