Punkt widzenia

z perspektywy czasu spoglądam
na minione dni złe i dobre
sama sobie się bacznie przyglądam
dziś w tej skórze już jest mi wygodnie

ale były i takie lata
gdy skorupa gruba trzymała
na uwięzi i duszę i ciało
dusza wrzała i słuchać nie chciała

w głowie dziwne plątały się myśli
biło różnie serce niedojrzałe
czasem książę na koniu się przyśnił
lub spienione na morzu fale

lata dobre się przecież zdarzały
i te złe nie mijały mnie także
dziś przy dzieciach nie w głowie banały
bo trzydzieści pięć lat mam już wszakże

dziś wieczorem wraz z dziećmi popatrzę
na nieboskłon od gwiazd migotliwy
punkt widzenia mi ten sam pozostanie
gdy Ty będziesz, gdzie jesteś , szczęśliwy...

autor

monia2689

Dodano: 2005-12-12 19:23:07

Ten wiersz przeczytano 384 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie