Pustać
wiersz gwarowy
Pustać
Nie pyto sie młodość
kie se moze odejść.
Odchodzi warciućko
i niepostrzezenie,
zabiero co moze,
barwy i smak zycio
ostawio ino bruzdy
pod ocami cienie…
I zadziwione ocy,
kie sie cłek raptem
na dródze zatocy…
Śtupkom z podpórkami,
a furt sie mi bazy,
ze se jesce pódem
tak jak sie nolezy…
Casem kie na nogak
ni mogem juz ustoć.
Patrzem sie na Giewont,
w ocak som jest płacki,
ze siyły odesły,
a w sercu i głowie
ostała bolesno pustać…
Nie pyto sie młodość
kie se moze odejść…
Komentarze (23)
Wzruszający wiersz...
Pozdrawiam cieplutko:)
wzruszający ze smutkiem o przemijaniu ...
pozdrawiam serdecznie:-)
Podziwiam umiejętności gwarowe.
Pozdrawiam :)
wzruszająco
Witaj skoruso:)
To prawda,że każdego życia szkoda tylko szkoda też że
nie potrafimy czasami myśleć:)
Pozdrawiam serdecznie:)
To prawda, nie pyta się młodości jak długo u nas
zagosci i kiedy nas pożegna. Ona ja złodziej zabiera
ze sobą to co drogocenne, siły zdrowie i urodę.
Zostawia niedosyt, gastkę sił i apetyt na życie ale
póki serce i duch młody, zawsze można pogodnie iść
przez dalsze życie.
Pozdrawiam serdecznie, jak zwykle z zachwytem dla
góralskiej gwary i twojego wiersza Skoruso :)
Witaj - bardzo na czasie wiersz. I z widokiem
Giewontu. Przynajmniej nie żal będzie odejść...
Pozdrawiam serdecznie:))
za kilka dni chyba będę na Giewoncie, fajne masz
widoki...
a treść wiersza - jak zwykle u ciebie - zatrzymuje
< ZABAWA w ŻYCIE... >
Można być młodym do końca życia,
liczy się jak się doń ustawiamy,
wcześniej czy później nastąpi cisza,
więc dopóki trwa to się nim bawmy.
Często zabawą ono być może,
jeśli muzyka nie przestaje grać,
choć czasem słychać melodie gorsze,
tańczmy bo życie ma cudowny smak.
Bardzo fajny, szkoda, że smutny wiersz.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłej reszty dnia :)
niestety, z wiekiem sił nam ubywa, smutno się robi na
duszy kiedy nadchodzi starości chwila
miłego dnia, skoruso :)
Takie życie.
Pozdrawiam
Dla każdego młodość "kończy się" w innym samopoczuciu.
U jednego po 30,u drugiego po 50 lub jeszcze
później...
Pozdrawiam :)
Piekny wiersz...
I tylko duchem mlodosc w nas mieszka:)
Wzruszający wiersz...chętnie zaglądam do Ciebie, góry
są mi zawsze bardzo bliskie :)
Pozdrawiam:*)