*Puste gniazdo. - a rebours

wiersz dedykowany. - licentia poetica

Zainspirowane i z wykorzystaniem wiersza naszej portalowej koleżanki Kropli47 – zatytułowanego: *Puste gniazdo.


http://wiersze.kobieta.pl/wiersze/puste-gni azdo-549327


Druga wieczór. Nie pora spać.

Poduszka (w sam raz) zrolowana.
Twarda jak kamień. - Skała.

I tak ma być.

........................................


Za oknem – czas... - porasta...
(wypiera i wspiera) - marzeniami...
- podcisnienia.

Tylko dlatego jest czas...

(w ktorym zdobywam przestrzeń.)

A i Ty - bynajmniej...
nie musisz się... - kurczyć
(przede mną.)

- Bo żyjemy
– w symbiozie absolutnej:
w jednym punkcie
urodzeni tego samego dnia:
.

Pierwiastki.
Marsa i Venus.

To jest nasza natura... – ten dąb
i ten dom. – Nasza wspólnota.

To oczywiste, że... - spotkaliśmy się...

- właśnie tu:

smaki jeżyn... - były – bardziej
powitaniem Ciebie – i Was
(radosnej sukienki w kolorze lata)
niż bywały mi - pokusą... - Bikini.

Licznik Geigera – milczał...
bo Ty (– pocałowałaś jedynie...)

Własnie tak.

(- jak szczęsliwie - zdarza się tylko...
- małym chłopcom...)
- i chłopakom
którzy... (- już! - są...)
- na szczęsliwej emeryturze.

(- prawdziwym dzieciom na rajskiej łące...)

[ale to... (- zdarza się!...) - tylko raz...]

(- i tylko w raju)


Pozostaniesz to do końca moją
(- umową) - i tajemnicą...

(i umownym poznaniem)

– bo i my
jestesmy całkowicie umowni. (- Teoretycznie!)

Jednak... - mimo wiedzy (i całego poznania)
- tak bliskiego... - początków
stożka...
- tych – kilku... (- tych kilku punktów)
- w sumie!
która jest w nas...
- już nie chcemy poznawać...

(- teoretycznie...).

- opis taki
- mógłby wszystko zepsuć... - zmienić... - wszystko.


między nami


Pocałunek – kiedyś nastapi...
- i nie będzie końcem Świata.

- właśnie wtedy - pochwycimy nasz wątek
- i powrocimy do początku.

- Nawet wtedy... - nie staniesz się
swoją odwrotnością.

W tym samym domu.
- W tym samym punkcie.

Ale zupełnie w innym miejscu i czasie.

(tylko meble... - bedą takie same... - i my...

- ci sami...) - ale - czy aby - już...
nie
- "zupełnie inni"?..)

To nie przypadek.... - że (- spotkaliśmy się...)
- tu:
(- przy butelce... - "Kleina"...)


Wielkie Boom!!! (- Doroto...)


Doroto! - powiedz mi... - czy (dla Ciebie)

- czy to jest... - romantyczne?..

........................................... .
........................................... .

Wiktorze... - Późno już... - Śpij.

........................................... .

Poczekam... (- na Twoją poranną kawę.)

........................................... .

(Śpij...)

........................................
........................................


(- Zielona...)


- pachnie... (- Kronung!)
jak...

(- twój szlafrok...)


(To dobrze... - że... - "już".)
- zasypiasz... - spokojnie...

(- bez stanika...)

........................................


Bociany odlecą dopiero jutro...

(Klekocząc... - wędrują - w nieznane.)
Nie wiem – dokąd.

(Przecież nie powiem!..) (- zbyt blisko.)

........................................


Koniec lata.

( I dla Niej – skończyły się wakacje...)

(- I tam... - dziwnym trafem
- puste gniazdo.)

........................................... .


Ostatni... – żal. - Wymowny:
nie poznałem jeszcze – nawet
ciepła Twoich dłoni...

Chciałbym... - abyś oplotła mnie - bluszczem...

- myśli.


(- Ciasno nam...

- w ludzkiej skórze...)

(pod... - Twoją skórą...)

- Opleć mnie – bluszczem ramion.

(jeszcze raz.)


- Kobieca pierś... (- zawsze.)
przemieni... - i - wykarmi.

(- nawet wilczyca...)

- poetę.


(i - wtedy... - Jerozolima
– odda się sama...)

powitaniom.

- palmowych dni

nie zastapi – ani
tracka sieć, ani harfa
ani gordyjskie węzły
małżeństwa.

......................................


Oliwki
- bywają... - bardziej słodkie
niż daktyle.


[Wspominam je... (- ich winne grona...)]


......................................
......................................


Pamiętam...

(- prawdziwe pocałunki...)

- były - zawsze... (- bez pestek...)


Dlatego... - nie zapomnij...
- ile... (- mam - lat.)

- Ile...

- za nami!.. (- i przed nami... )

- wspólnych jesieni.


(- Żałośnie mało...)

a ja...
- zdążyłem już ponazywać Twoje dzieci.

........................................


Wybacz...

że zaklinam ciszę. – w kolorach i w smakach sepii...

- ale... - to nie stare fotografie...

– pokazują
skrzydła

kiedy - jak konie...

- lecimy. (- Pędząc...) - skacząc przez ogień - i śmierć.



(- i - płyniemy...
- ponad łąką... – przez sen.)

cichutkie żaglowce. - Motyle płonące... - i


(- Maki!...)

01. i 03. 09. 2020 r.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2019-09-03 Dodano: 2020-09-03 03:55:33

Ten wiersz przeczytano 749 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie