Puste puchary

Stało się P.B. ...

I tak sie stało – puste puchary
skrywają milion ulotnych duchów prawdy
Mała wiara nad wszystkim znowu zapanowała
I tak się stało – puste i nieuchwytne
Tak bardzo smutne
Małe coś krąży i czeka, by zabić...
I tak się stało – to coś zniszczyło nadzieję
Już nawet nie ma wolnej przestrzeni
I nie ma uczucia... Żadnego
I tak się stało – na kuli niemałej
Zapanowała wielka nicość: bez grzechu
I bez pokory... Bez wiary...
I tak się stało – musiało?
Całe puchary od pustki zależne tylko
Jedną ręką i jednym tchnieniem
I tak się stało – bo słowo wielką ma moc
A napisane potężniejsze
Powiedziane – niezapomniane

„Pozwól zapomnieć o łzach...”

Pozwól mi zapomnieć o tym, co boli... Daj mi siłę, żeby chcieć... Pozwól mi zapomnieć o tym, co między nami było...

autor

justysia.1990

Napisany: 2007-02-27 Dodano: 2007-03-18 08:27:29

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie