PUSTELNIA

Moja pustelnia wysoko w górach,
gdzie wzrok człowieka nie sięga,
w gąszczu lasu, który jak korona cierniowa
głowę Chrystusa oplata.

Całkiem sam jak święty Franciszek z Asyżu,
wśród dzikich zwierząt i ptaków,
zakochany w Bogu i tylko w Nim,
zamknięty w łonie swej pustelni.

Żyjący jak żebrzący mnich,
co nie ma nic swojego,
niczego co mógłby nazwać swoją własnością,
istniejący tylko dla Boga.

No co uciechy życia codziennego,
cielesna miłość wyzwalająca żądze,
klęcząc przed krzyżem Chrystusa
w małym kościółku drewnianym
kochać i żyć tylko dla Niego.

autor

lew Judy

Dodano: 2010-03-24 08:01:13

Ten wiersz przeczytano 1197 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie