Pustka 5
Wzrok gdzieś daleko za rzeką
Brakuje tu słońca na niebie . . .
Szarość i cienie za dębem
I gdzie mam odnaleźć siebie?
Tak spokojnie jak cisza za ciszą
Przez miłość do smutnych powiek
Tak daleko od domu za rzeką
Gdy pustką zawiewał człowiek
Komentarze (6)
O, jak smutno...
Pozdrawiam
Wiersz skłania do refleksji nad istotą naszego życia.
Pozdrawiam.
Marek
Refleksyjny wiersz
Pozdrawiam :)
Ależ piękny wiersz, znów powrót w domowe pielesze, tam
jest źródło naszej twórczej siły.
Kłaniam się z uznaniem i dziękuje za wszystkie
pustki... choć takie pełne.
Ładnie :-)
smutek, samotność i tęsknota...