Pustka
Dawno temu
Umiała kochać szczerze
Lecz serce wyrwane zostało
Wśród dzikich skał
Resztki siebie bezpiecznie ukryła
Wysoko w górach
Jej domem stał się las
Ostatnie miejsce
Gdzie żyć umiała
autor
Olakopcia
Dodano: 2023-08-04 08:25:38
Ten wiersz przeczytano 508 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Życie się zmienia i pustka się pojawia a wcześniej
inna pustka się wypełniła.
Taka zmienność w życiu.
Las zastąpił kontakt z ludźmi.
Dobrze oddany stan samotności po doznaniu głębokiego
uczucia rozczarowania, zawodu, przygnębienia.
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj
Zawód miłosny nie zawsze musi skończy się samotnością.
Należy próbować, a bagaż chwilowo odstawić.
Pozdrawiam
;)
Mieszkam na skraju lasu i wbrew pozorom pustki tam nie
ma...;) Pozdrawiam
Wymowna melancholia, pozdrawiam ciepło i ślę
serdeczności.
Jeśli mieszka w lesie to chętnie sie z nią zamienię.