Pustkowie serca

Przemierzając pustynię Twego serca,
nie potrafię dostrzec niczego...
Ani kaktusa, ani żadnego złudzonego miejsca
po prostu pustka jak koniec tunelu wyśnionego.

Pewnie pomyślisz czemuż to jest pustynia,
i co się stało z tamtym światem co kiedyś.
Wszystko najwyraźniej z czasem się zmienia,
lecz już nie wraca do tego co było niegdyś...

Niczego tu nie znajdziesz prócz pisku umysłu,
usypanego w foremne wydmy przeszłości.
Żadnych uczuć, żadnego ze wspomnień,
nawet gorąco, nie jest takie jak tamten żar namiętności.

Wyschły ostatnie oazy, wypełnione źródłami życia
tętniące końcowym tchnieniem czystości myśli.
Roślinność zniknęła z powodów braku słońca
i ciepła tych wszystkich jakże pięknych chwil.

autor

eMCu

Dodano: 2009-01-06 00:49:23

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie