***(Pyta Pan...)
Pyta Pan, o czym dumam,
czemu milczę, nie słyszę
morza drwiącego szumem?
Wie Pan, uwielbiam ciszę.
Mówi Pan, że potrafię
wzniecić sztorm, ciepło drewna -
uwierzyć fotografiom,
które rysuje pejzaż.
Sam ze sobą Pan idzie.
Ja z sobą, milczę w cieniu.
Ślady wędrowców widzę,
odciśnięte w kamieniu.
Ich kroki, zatrzymania,
krzyk, milczenie, śmiech - głosy.
Czy Pan w tych opętaniach
zauważył łzy dotyk?
Jest Pan! Już Pana widzę,
trzymam za rękę mocno.
Prowadzę - w siebie, w ciszę.
Słychać? To dźwięki rosną.
autor
cii_sza
Dodano: 2020-09-06 13:12:16
Ten wiersz przeczytano 699 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
dziękuję serdecznie za miłe słowa i czytanie
Bardzo dobry refleksyjny wiersz ...
pozdrawiam serdecznie:-)
Refleksyjny. W dzisiejszych czasach trudno jest
znaleść czas na zadumę. A ona jest potrzebna. Dookoła
(trzeba się tylko uważnie przypatrzeć) pełno jest
samotności.
Trzeba mieć odwagę, aby kogoś obcego dopuścić do
naszego wnętrza.
Znakomity wiersz Halino. Nie spodziewałem się Ciebie u
mnie zobaczyć. Przyznam się, że mnie to cieszy. :)
Od Ciebie otrzymałem też wiele cennych wskazówek jak
pisać wiersze.
Własny tomik na razie nie. Ale zapewne najpóźniej za
10 lat.
Pozdrawiam najserdeczniej.
Za Wandą, pozdrawiam Halinko wieczornie:)
Bardzo dobry wiersz, szczególnie podoba mi się
ostatnia strofa :) Pozdrawiam :)
Bardzo pięknie. Miło sie czyta takie
wiersze.Pozfdrawiam.
Piękny wiersz,z wielką przyjemnością
czytałam.Pozdrawiam
pozdrawiam z podziwem dla wiersza
i Pani proszę Pani:))
;)
Dziekuję:) Coś Wam powiem, ale się nie gniewajcie:))że
nie ma w nim tzw. prawdy z życia wziętej:) Wczoraj
wieczorem przeczytałam wiersz pewnego Poety, który
zaczynał się tak:
"O czym Pani tak duma,
wieczór myślami rani
nim dzień spłonie w purpurach
zastygnie w brązach grani?"
........................
a kończył się tak:
"I już zostanę z Panią,
skleimy usta w ciszę,
co dzień niech trwa to samo.
Może siebie usłyszę?"
No i postanowiłam dać głos:)))
A że dawno nie napisałam siedmiozgłoskowca z rymem
naprzemiennym, no to postanowiłam napisać i tak oto
powstał ten powyżej:)
Fajny wiersz i może coś więcej...
Pozdrawiam.
Bardzo przyjemnie się czytało.
Pozdrawiam :)
Dźwięczną ciszą oplotłaś tego pana.
Super.
Podziwiam Halinko głębię przekazu Twoich
wierszy,wspaniałe ...serdeczności :)
Bardzo ładnie, proszę Pani :-) Tak właśnie sobie Panią
wyobrażam :-) Serdecznie pozdrawiam, Halino :-)
No cóż. Nie zawsze, jak jesteśmy obok siebie, to
jesteśmy razem. Nieraz są to dwa osobne światy.
Mimo wszystko życzę Ci sukcesów w oswajaniu tego pana.