pytam i błądzę
dlaczego drogi wciąż kręte
do tych miejsc ukochanych
górzastych przesmyków strumieni
z zórz przetykanych połoninami
myśl do nich szybciej zmierza
lekko stąpam w marzeniach
idziesz ze mną ja przejęta
obrazem który pamiętam
z lat najmilszych najdroższych
góry w blasku zachodu lasami
w dal ciemnym atramentem płynną
ach te lata młodzieńcze
wędrówki po dolinach nocne śpiewanie
czemu obraz znika oczy mgła zasnuwa
i wszędze moje trudem podążanie
w mowie pisaniu niemrawe i ponure
tylko westchnę czasami -dlaczego
droga moja tu znajoma i smutek
las mi drzwi otwiera i odgłos
twych kroków echem powraca
gdzie mam iść gdy żal serce
rozrywa i ciemnieje horyzont
ty mi drogę wzkaż boże..
autor
NiebieskaDama
Dodano: 2015-07-12 10:56:38
Ten wiersz przeczytano 1085 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Ech, połoniny bieszczadzkie, jak dawno tam nie
byłam...
Zastanawiam się, niby brak wielkich liter, ale czy
"Boże" nie powinno być wielką? Jak myślisz?
Pozdrawiam:))
Mając Boga za przewodnika
lzej kroczyć po drodze życia.
Piękne przesłanie.
Pozdrawiam CIEPLUTKO:)
podobnie jak wena48
ciekawie napisane puzzle wrażeń
Bardzo życiowo ujęte. Smutek zawarty w wierszu
rozbudza wyobraźnię czytelnika. Pozdrawiam:)
Ładnie i smutno zarazem,oby
peelka znalazła właściwą drogę.
Serdeczności przesyłam:)
Pięknie i tak smutno.Dobrze,że jeszcze iskra nadziei
pozostała,Pozdrawiam:)
Bywa, że całe życie błądzimy i zadajemy sobie pytania,
ale nie na wszystkie otrzymamy odpowiedzi. Pozdrawiam
:)
Pełen tęsknoty wiersz, pozdrawiam Dana :)
Bywa, że rzeczywistość obiera inny kierunek niż
nadzieja ...
+ Pozdrawiam (:-)}
Smutno z nadzieją.Pozdrawiam)
dziękuję wszystkim za komentarze,pozdrawiam miło
ludzką rzeczą jest poszukiwanie prostych dróg
...odnajdziesz bo masz w sercu nadzieję:-)
czy w trzecim wersie jest błąd - strumieni?
pozdrawiam:-)
Jeśli jest wiara to jest i nadzieja ,,,
smutny wiersz, ale z nadzieją w sercu można wiele
zmienić,,,,,