Rafał Pucybuta

*parafraza wiersza; Marii konopnickiej Stefek Burczymucha

O większego trudno służka,
Jak był Rafał Pucybuta…

— Ja nikogo się nie boję!
Choćby Niemiec… to rozbroję!

Chiny?.. Ja tę całą zgraję
Pozabijam i pokraję!

Co tam Unia, czy Rosjanie,
Takich zjadam na śniadanie!

A pisowcy narodowcy
Na nich mówię mali chłopcy!

Trump!… któż on jest? — kociak duży!
Naczytałem się podróży!

Moim miastem jest Warszawa.
Jutro Moskwa Berlin sława.

Czajka,*słoiki?… Wielka nowina!
To jest dla mnie jakaś kpina!…

(Borysa mijam zaś z daleka,
Bo nie lubię, gdy ktoś szczeka!)

Komu zechcę, to dam władzę!
Drogę na Belweder wskażę,

I nie będzie kłamstwem chyba,
Gdy mnie nazwą! — wielka ryba

I tak przez dzień Boży cały
Zuch nasz klepie dyrdymały.

Aż raz upił się w Warszawie…
Wtem się budzi leży w trawie,

Słyszy! A tu jakieś plemię
Chce odebrać grosz mu w sejmie

Jak nie zerwie się na nogi,
Jak nie wrzaśnie z wielkiej trwogi

Pędzi, jakby chart ze smyczy…
— Jarek, Donald! Jarek! — krzyczy.

— Jarek?… Donald się zapytał.
— Tak być może!… miał kopyta

Straszne! Trzy czy cztery głowy,
Władzę taką! W sejmie chody…

— Gdzie to było?
— Sejm, na wiejskiej

- Tam zakusy sa złodziejskie...
Idzie Donald, świta zwarta

Patrzą… a to kotek Jarka,
Duma Jarka leży w żłobie


I z prezesem dba o zdrowie!...

autor

aTOMash

Napisany: 2022-11-18 Dodano: 2022-11-18 10:50:42

Ten wiersz przeczytano 1633 razy

Oddanych głosów: 72

Rodzaj Obrazkowy Klimat Ironiczny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie