Rak

Początek ciężkiej choroby jest tak niegroźny, niewinny:
Po prostu jakieś komórki robią się inne od innych.
I mnożą się te komórki, rodzą się nowe i nowe,
Aż w końcu walkę wydają komórkom, które są zdrowe.
A potem jest jeszcze gorzej – scenariusz wszystkim jest znany:
Te inne chcą opanować kolejne ważne organy.
Wkrótce już cały organizm jest osłabiony, zatruty,
Bo w zdrowych miejcach powstają wciąż nowe groźne przerzuty,
Wreszcie się ciało poddaje, umiera osłabły człowiek
I giną wraz z żywicielem także komórki rakowe.

Podobne groźne procesy i w społeczeństwach się dzieją.
Ludzie normalni z pozoru czasami „rakowacieją”.
Choć społeczeństwo jest zdrowe i jak potrafi się broni,
Ci inni mącą i mącą, by wszyscy byli jak oni.
I nie przegadasz takiego, który głęboko w to wierzy,
Że – by wprowadzić dobrobyt – forsę drukować należy,
Że kradzież jego nie zhańbi i może czyste mieć ręce,
Gdy będzie mówił o ONYCH, co kradli podobno więcej.
Zarazi paru mięśniaków, bo to przydatne jest, żeby
Klaskali jemu na wiecach, lub prali – w razie potrzeby...

I tylko jedna nadzieja nawiedza strapioną głowę:
Kiedy już wszystko rozwalą – zginą „komórki rakowe”.

autor

jastrz

Napisany: 2023-04-21 Dodano: 2023-04-22 00:00:02

Ten wiersz przeczytano 900 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie