w ramionach świtu

W ramionach świtu
słodko mi bywa,
kiedy sen przykry
z myśli odpływa...

Chociaż to zima
i nagie drzewa
to wśród gałęzi
nadzieja śpiewa...

Jest to modlitwa
do tej jasności,
która przedziera
się przez ciemności.

Jak tu nie unieść
serca wysoko,
kiedy mi ciepłem
rozjaśniasz oko?

Wtedy i sensu
nabiera wszystko,
chociaż po drodze
może być mglisto

to jednak drogę
słońcem wytyczam
i wiem, że strat swych
nie będę zliczać

Odłamię szybko
kawałek nieba,
bo przez codzienność
przejść będzie trzeba...

autor

Maryla

Napisany: 2007-02-27 Dodano: 2007-03-03 13:55:26

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie