Ranek
Ranek
Mgłą spowity ranek
budzi się do życia
na stole stoi dzbanek
z ciepłą kawą do picia
budzi się do życia
ptak w koronie drzewa
słychać trele z ukrycia
jak radośnie śpiewa
na stole stoi dzbanek
swym aromatem kusi
choć szary ten poranek
do wstawania zmusił
z ciepłą kawą do picia
na stole stoi dzbanek
budzi się do życia
mgłą spowity ranek.
Emilia Konicer 9.02.2015r.
autor
milasek
Dodano: 2015-02-28 09:00:27
Ten wiersz przeczytano 2271 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
skoruso podziwiam Twoja gwarę :) bardzo dziękuję za
odwiedziny :) miłego dnia
kalmarg dziękuję i pozdrawiam cieplutko
Witam Cię Milasku bardzo serdecznie i dziękuje, za
stosowny komentarz do mojej przedwiosennej Prozy.
Pozdrawiam Ciebie całym moim sercem i życzę pięknego
oraz radosnego w spokoju z miłością w sercu dnia...
Dziękuje, że Jesteś! Halina
Ja właśnie tak też witam, każdy poranek. Pięknie
słowem go wymalowałaś, na obrazie naszej
codzienności...
ranek już dawno wstał...a mgła gęsta została na pewno
na dzień dobry kawa się ciepła przydała...
ciepły radosny poranek ładnie na dzień dobry:-)))
pozdrawiam :-))))))