Rankiem

Uciszył rojne ptaki pochmurny poranek,
postrącał wiatrem rosę z liści drzew zielonych.
Nad łąkami mgłę zwiewną malował obrazem, uśpione wzgórza lekkim przyodział welonem.

A kiedy z biegiem godzin oddawał władanie
zza chmur wyjrzało słońce gdy było w zenicie.
Zaś ciepłem zapachniało, wolno i leniwie
znów jak dawniej nad błonie powróciło życie.

Rozkwitła w pełnej krasie rozmajona jabłoń,
w swych kwiatach ugościła pracowite pszczoły.
Częstowała nektarem na swym białym łonie,
czcigodnym gościom - wonne rozłożyła stoły.

Pobiegłem w maj barwiony krętą ścieżką czasu,
wśród traw koszonych świeżo, odnalazłem siebie
i kładkę z pnia nad stawem latami zmurszałą.
Lecz nie widziałem chłopca co tam boso biegał.

autor

kaczor 100

Napisany: 2016-05-25 Dodano: 2016-05-25 17:48:31

Ten wiersz przeczytano 2624 razy

Oddanych głosów: 66

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie