Ran(n)y, znów niepokonany

*Dwie pierwsze linijki, to słowa zapożyczone od Ś.P.Magika. "Człowiek nie jest stworzony do klęski... Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać" Ernest Hemingway

O rany, rany!
Jestem niepokonany*
Zobaczycie, wyleczę zadane mi rany
Ryzyko życia znów będzie walorem pożądanym
Wzejdę jak pełen Księżyc w swym blasku skąpany

Jak słońce rozpromieniające życie rano
Podniosę głowę i wyprostuję kolano
I chociaż rany są niebagatelne
Unicestwiłem ich źródło celnie

Jestem ranny,
ale zaśpiewam jak ranny ptaszek
Bo każdy dzień jest szansą by zmazać cień porażek

Ciało moje nie żyje wiecznie
Ale mojej duszy nikt za Ziemi nie sięgnie!
Ją dała mi Matka i do niej w strapieniu lgnie

Pójdę dalej w kierunku nieznanym
Z nowym bagażem bólu w nauczce zaznanym
I tylko błagam Was Trójco – nie chcę już być samotnym!
Nie chcę być już bezdomnie ulotnym!

autor

uUulotny

Napisany: 2006-09-05 Dodano: 2006-09-05 12:02:17

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie