RN
Wszystkim tym, którzy musieli walczyć z samym sobą, o to co najcenniejsze...
Różowo-niebieska róża na ścianie,
Niepokój że zaraz coś tu się stanie,
Drewniany krzyżyk nad drzwiami,
Tak żebym czuł, że idę na spotkanie z
Wami,
Zimny metal mojego łóżka,
Na nim nie moja poduszka,
Na niej nie moja głowa,
Lecz jej raczej połowa,
I ta nieodparta chęć,
Wyjścia stąd już w izbie przyjęć,
Od wszystkich jestem zależny,
Łaskę ich dzierżąc w pokorze,
Kiedy szukam swojej utraconej cząstki
Musze zapomnieć o honorze,
O dumie i buncie,
Zapomnieć że każdy kiedyś stąd pójdzie,
Walczyć o każdy łyk wody płynącej w życia
wielkim nurcie…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.