Rola odbić
Duch to powierzchnia duszy
A może siła, jej mądrość też
To rola ducha zamienić duszę w ducha
świadomego lub formalnego jedynie i
tchnąć
ruch w nią, w ziarno
zasiać dusze na łące żywych
przenieść je z łąk Mokoszy snu
do tu
Pismo automatyczne Boga, Świat
A może nasz świat to łąka w czaszce
którą znalazłem na łące w Koziegłowach
Przechować w zwojach orzecha, kształtach i
liczbach
na taflach wód i wszcząć ruch
I wtedy mamy te chwile
jak motyle krążące wokół dębu
autor
Senograsta
Dodano: 2023-04-02 21:32:36
Ten wiersz przeczytano 1263 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
hmmm - racja w całej rozciągłości. przy czym pozwolę
sobie na swawolny żart - duch i dusza to jedno tylko w
różnych rodzajach - męskim i żeńskim.
Ciekawy i oryginalny wiersz!
Piękne metafory.
Jesteśmy takimi motylami krążącymi wokół pnia wiary...
Pozdrawiam serdecznie
Bardzo oryginalne pisanie,
przypomina mi pewnego Autora który tutaj pisał, ale
nie pamiętam jego nicku, też miał styl jedyny w swoim
rodzaju, Belamonte chyba taki miał nick.
Pozdrawiam z plusem.
Zostawiam plus, utwór zatrzymal mnie i skłonił do
refleksji...