W roli młokosa...

:):) Każdy młokos to jak konik,
ciągle w życiu za czymś goni.
To uroki są młodości
ale starszych trochę złości.
Tak świat od wieków się kręci
i co nowe to nas nęci.:):)

Wie Henio, czułam:0. Pozdrawiam serdecznie. Życzę
zdrówka:)

losu:))))) My- młokosy hehehe

Henio ucieszyłam się, widząc Twoją uśmiechniętą buzię,
tak trzymaj!
Miłość, radość życia - do tego dochodzi się w miarę
upływu lat. Albo i wcześniej. Jesteśmy kowalami losy
(ponoć) Podoba mi się Twój wiersz, serdeczności-:)

Przychodzi czas, gdy młody, gniewny młokos staję się
wyrozumiałym, dojrzałym mężczyzną. Dobre
spostrzeżenia, Heniu:)))

dobrze piszesz... temat znany młodzi patrzą inaczej a
dojrzali mają swoje marzenia i też jest ok.
pozdrawiam serdecznie :-)

Dziś natura wierszem pisze
marzenia nic nie kosztują a humor poprawiają :))

No...... gdyby mieć ten rozum i tamte lata
echh:))))))))) Ale teraz jest dobrze, wszystko lepiej
smakuje:))

Tak tak Jurek, wiesz co w trawie piszczy, pozdrawiam

oj chciałoby się, chciało...

Basiu23. Oczywiście,że Heniowi dobrze jest w tej roli.
Przecież pisze z perspektywy doświadczonego mężczyzny!


Pozdrawiam

Jurek

Zachwyciłeś Henio ale czy na pewno Ci dobrze w roli
młokosa??:):):)Pozdrawiam serdecznie:)