Równia pochyła
uzależniony
od pozytywnego wzmocnienia
zdradliwej dopaminy
uzewnętrzniam się
wiernemu przyjacielowi
notatnikowi
moje linie papilarne
kreślą codziennie
nowy wzór
jestem błędem
w systemie
on wyrzuca mi
błędy
jestem bytem zależnym
wciąż zbyt słaby
by wyfrunąć
zbyt złożony
by dać się rozplątać
zbyt labilny
by wstać
Komentarze (5)
nieźle, można w notatniku pofantazjować
To prawda, człowiek nie jest istotą doskonałą, ale że
od razu błędem? Mniej samokrytyki, na pewno więcej
jest zalet :)
Ciekawy autoportret. Współczuję takiego samopoczucia.
Pozdrawiam:)
Zbyt złożony by wyfrunąć?
Podobno ludzie mają tylko jedno skrzydło. Aby pofrunąć
muszą połączyć się w parę. :)
Wiersz oddaje rytm współczesnej egzystencji, co między
innymi doskonale ilustruje metafora "zdradliwej
dopaminy". Wyraźnie przedstawia toczącą się walkę
wewnętrzną, gdzie "notatnikowi" wyznacza rolę wiernego
towarzysza, świadka przemian. Liczne metafory
podkreślają ludzką niestabilność i pragnienie
wydostania się spod wpływu systemu.
(+)