Róża
Róża
samotną różę przygarnęłam
podarowałam jej promyki słońca
rozpieszczałam kroplami deszczu
gdy zaczęłam rozkoszować się jej
zapachem
zrzuciła swa prawdziwa szatę
płatki spadały jak me łzy
róża zwiędła tak jak nasza przyjaźń
Komentarze (2)
Piękny i treściwy wiersz, smutny, no ale w przyjaźni
często tak bywa, głowa do góry, przyjacieli masz wielu
tylko się jeszcze nie ujawnili np. z tytułu więzi na
Beju. Pozdrawiam
bardzo smutny wiersz w wymowie ale z przyjaźniami tak
bywa przyjdzie lepsza zobaczysz ją wyraźnie bo
doswiadczenie jest.Wiersz dobry