Róża Sybiru
Pył niepamięci przysypał ślady,
minione dzieje i tajemnice.
Pieśń echa wspomnień zgasłych ocali,
wersami – męki duszy opisze.
O dobrowolnej polskiej wygnance,
która z tęsknoty za ukochanym,
na zabajkalskiej żyjąc katordze
pragnąc niewoli skruszyć kajdany.
W nieludzkiej ziemi zalśniła miłość,
z dala od domu, rodziny, bliskich,
samotna róża w lodach Sybiru,
jej winą była miłość ojczyzny.
Zimne burany co nad stepami,
łzami rzewnymi załkają czasem,
hen na obczyźnie szepczą litanię,
cienie i krzyże pokrył już piasek.
Pamięci Albiny Migurskiej
autor
Bogumił1
Dodano: 2021-04-14 22:39:01
Ten wiersz przeczytano 1076 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Za to co robisz- chwała Tobie.
Przybliżasz losy, bohaterstwo Ludzi Pięknych.
Człowieczeństwo.
I też Miłość, co nawet kamienie rozbija.
Dziękuję.
Piękna historia wspaniałych bohaterów. Nie znałam tej
historii i z wielka przyjemnością przeczytałam.
Pozdrawiam Bogumile.
Piękny kawałek smutnej historii życiem pisanej ...
Historia jak z bajki i tragiczna, a coraz bardziej
zapominana. Dzięki za docenienie. Pozdrawiam.
Dziękuję tak za wiersz, jak i opis wstrząsającej
historii bohaterki i jej męża.
Pozdrawiam.