Rozbite szczęście

Smutaskom...

To co odchodzi
Najbliżej jest ciebie
To co przemija
Od nowa się rodzi
Tak ciepła ręka
Choć bardzo daleka
Codziennie prowadzi

Nie próbuj lepić
Rozbitego dzbana
W każdej skorupce
Nowe słońce wstaje
Choć czas zabiera
Nadzieja oddaje

Sypnie w twe oczy
Nagłym ciepłym blaskiem
Wytarte kształty
Obleką się w nowe
Wśród gęstej nocy
Podniesiesz głowę


Gdy spacerujesz
po krawędzi świata
i nad przepaścią zła
rozkładasz ręce
właśnie wtedy
najbliżej do Boga
i z twardych kruszców
lepi się twe serce

autor

Breathe

Dodano: 2006-06-06 09:25:46

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie