Rozdarcie

Mam podobne odczucia, jak poprzednicy. Trudno się nam
uwolnić od tej tragedii narodowej. Pozdrawiam :)

Podoba mi się. Smutny wiersz o przemijaniu, dobra
miniaturka.

no proszę jakie piękne metafory :)

ciekawy wiersz,pozdrawiam serdecznie

Oj smutno dziś u Ciebie, bardzo smutno.
Tulę i ocieram łezką.

posiwieć można szybko....

Osiwiała, czy posiwiała?
Poddaję pod rozwagę.
Wartościowe!

dopiero przeczytałam komentarze poniżej, nie ja jedna
tak odczułam:)

sorry, Czatinko... ;)

a wiesz Cztinko, że kojarzy mi się z katastrofą pod
Smoleńskiem,

b.dobra miniatura - od tytułu po /osiwiałą ciszę/ jako
symbol stanu uczuć bliskich w żałobie, nagłego
postarzenia się wszystkiego wokół...

może pisałaś o czym innym, ale tak odbieram;
pozdrawiam;)

Po raz pierwszy widzę tak krótką formę.I wielką
oszczędność słów. Osiwiała cisza aż krzyczy.

Pozdrawiam autorkę.

Stajenny Jurek

Smutne...;-((

Osiwiała cisza...pięknie.Pozdrawiam:)

bardzo ciekawie i metaforycznie... brzmi trochę jak
zagadka...

tak dużo w kilku słowach ...pękło niebo ...
pozdrawiam:-)