Rozkradane przebłyski słońca

Dla tych, którzy podobnie jak i ja zapadli w późny, zimowy sen ...

W przebłysku słońca
rozkradanych dziur,
pod białą pierzyną
zamykam świat !
Lekko przecierając
Jego twarz ze
zmęczenia, puściłam w niepamięć smak lata...
W przepychu codzienności i marności
przed osłoną nocy,
zaciskam mocno oczy
i tulę świat.
Przechylone brzegi stawów
uginają się pod ciężarem śniegu,
po cichu wołając
o pomoc ...
Zaplatając wianek
z sopli lodu,
rozpuściłam niezgodę -
teraz śmiało, mocnym krokiem
idąc - wiem, że jestem !

Niech pierwsze promienie słońca oderwą nas znowu - do życia - jak co roku ..

autor

tamćia

Napisany: 2007-01-27 Dodano: 2007-01-27 15:25:40

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 66

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie