Żagle nieśmiertelnych dusz

Pamiętaj, że cokolwiek się stanie Ona zawsze będzie z Tobą - my też. Życie daje i zabiera, a przeciez jutro wstaje nowy dzień ...

Zatapiając się w kałużach śmierci,
chowając w cieniach goryczy -
przenikam wszystko.
Przed nami tylko przestrzeń
opasana czarną wstęgą,
przepasana srebrnym włosem.
Chciałabym rozstawić żagle
i łapać nieśmiertelne dusze,
by chociaż raz
otrzeć Twe policzki
z żalu i cierpienia,
pod powloką upadków
dorzucić pięć kroków na przód,
być mogła zaczepić o niebiosa.
Czekają na nas złote lata,
bez tych, którzy odeszli.
Kroplą w dal
pragnę przywołać z powrotem parodię uśmiechu,
bo przecież to nie tak miało być ?!

Z dedykacją dla E.P.

autor

tamćia

Napisany: 2007-01-31 Dodano: 2007-01-31 16:25:45

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 96

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie