Rozkwit

Lancetem kpiny tniesz niemyślących,
Precyzją żartu ranisz dokładnie
Nowotwór świata po uszy tkwiący
W dnia dzisiejszego cuchnącym bagnie.

I choć krwi srumień plami sowicie
Biel moich złudzeń, że duszą swą władam,
Zasypiam w źrenic bezkresnej ciemności,
Spokojna, w dłoniach Twych jutro nasze składam.

I znów wichurą targana namiętności,
Przygryzam wargi w niemym zachwycie.
Nie pragnę blasków, tłumów, świętości...
Rozkwitam jeno... przy Twoim rozkwicie.

autor

parole

Dodano: 2006-04-22 16:28:31

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie