Rozmowa z Aniołem.

Aniele Stróżu tu mój! Jesteś tu dzisiaj?
A może poszedłeś na piwo bo kumpel właśnie dostał dziś wolne?
W białą pianę dmuchasz, rękawem usta wycierasz, z barmanem w kulki grasz?

A może znudzony nudnym obiektem, za anielicą pobiegłeś gdzieś w zaułek?
Jak to jest z tobą, mój ty Aniele!
Nie przeprowadzasz za rękę przez kładkę dnia, nocą nie gasisz bezsenności czarnej.

Na dywanie czasu nie widzę białych piór z twoich skrzydeł,
na oparciu fotela nie lśnią anielskie włosy.
Zostawiłeś mnie, ot tak, po prostu.
Może za dorosła jestem na Anioła?
Może zbyt smutna, zbyt prawdziwa, zbyt prozaiczna?

A może jesteś gdzieś tuż obok?
Spoglądasz z politowaniem na pochylone plecy, palce wystukujące słowa, i kieliszek czerwony od wina?
Co! Że jeden? Że to nie tak?
A jak panie Anioł? A jak?

Że czas na ścianie śmieje się ze mnie?
Że wzrok nie sięga, myśl nie znajduje, dłoń nie czuje?
Ale smak wina jest taki sam panie Anioł, jest taki sam, czy z Tobą czy bez Ciebie.
Może tylko kieliszek jest smutny, że nie może zadźwięczeć trącony dialogiem.
Ech.., panie Anioł, panie Anioł... .

autor

dewaluacja13

Napisany: 2013-11-18 Dodano: 2013-11-18 20:53:14

Ten wiersz przeczytano 846 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie