Rozmowa z Muzą

Muza:
Umiejscowiwszy pierwej miejsce,
Nadciągasz niechętnie, posłuszny gierce,
Wyrazem upokorzenia mi mówisz,
Nie zdaniem, nie wierszem,
Ale tęsknotą za normalnością,
Tęsknotą za niemoralnością...

Mały P.:
Cóż z tego wynika?
Nie nadążasz ciągle
Się wleczesz za mną,
Nadchodzisz, odchodzisz - cała Twa służba!
Uderzasz mnie myślą kosmiczną,
Twoją własną, eteryczną,
Nie moją - biologiczną,
Nie przez neurony z sercem wylewasz,
Ale siebie samą przedstawiasz!

Muza:
Wyrazem upokorzenia mi mówisz...

Mały P.:
Nie upokorzenia lecz żalu!
Żalu za duszą straconą!
W tryby miłości wkręconą,
Zmieloną, strzaskaną, poćwiartowaną...

Muza:
Ale... tęsknota za normalnością?

Mały P.:
Nie tęsknię już więcej!
Sam już beztęsknie żyję prawie!
Sam na siebie krzyczę częściej...
Nie gubię się w życia zabawie.

Muza:
Niemoralność?

Mały P.:
Tyś niemoralna, Skarbie.

autor

Archangel

Napisany: 2009-03-28 Dodano: 2009-03-28 17:47:00

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie