Rozmowa z Panem Bogiem

W trakcie jesiennych słońc wibracji -
leżąc na łące, co odłogiem -
w nurcie wrześniowej kontemplacji,
odbyłem dyskurs z Panem Bogiem.

Nie żebym słaby był w dyskusjach -
uwielbiam spór na argumenty,
lecz realizmem mnie przytłoczył -
On, niby taki „Wniebowzięty”.

Ja chciałem tylko, mimo żalów,
powiedzieć myślom coś na wspak.
Z piękna przyrody przejść do „balów”,
więc Bogu powiedziałem tak:



„Chciałbym ci, Panie, jeszcze dodać,
przechodząc bezpośrednio na "Ty",
że jedną rzecz, to mógłbyś zabrać,
mam tu na myśli reumatyzm.

Bo jak tak leżę na tej łące,
w miesiącach bliżej października,
to miewam takie bóle tnące -
a, no i jeszcze coś mi strzyka.

Więc jeśli już piliśmy brudzia,
drogi o Panie Mój i Boże,
to daj mi poczuć się jak Pudzian,
nawet gdy w łąkach ciało złożę.

Nie trzymaj, Panie, swych tajemnic,
jak młodość zyskać utraconą,
gdy zwykły isjasz mnie uziemi,
wśród pól, gdy jestem z narzeczoną.

Ustrzeż mnie od nieruchomości -
nie od mieszkania, lecz pomoru -
i jeszcze, jeśli Cię nie złości,
dużo poczucia daj humoru.

To by na tyle chyba było,
więcej standardów nie pamiętam,
ale by chyba było miło
móc zdrowo pojeść, kiedy święta

i wypić coś za Twoje zdrowie,
też bym chciał pijąc całą dobę,
więc jeśli nic Ci to nie powie,
to, proszę, wymień mi wątrobę.




Na to mi Stwórca odpowiedział,
drapiąc się w starą, mądrą głowę –
z intencją żebym cicho siedział –
a mnie faktycznie zdjęło mowę:




„Widzę, że myślisz kompleksowo,
więc cię umocnię w twojej wierze.
Dam wiele rzeczy ci na nowo,
lecz z tą wątrobą, mówiąc szczerze,

to marne widzę rokowania.
Ty mi z świętami w oczy nie leź
i tu się nimi nie zasłaniaj,
używek stosuj nie za wiele.

Rozumiem jeszcze, żeby kawa
lub dajmy na to czaj z imbryka,
ale alkohol nie zabawa,
chociaż z zabawą się przenika.

Co z tego, że ci wstawię zapas
i będzie cacy przez rok jakiś.
Jak tyś się wódką zwykłą napasł.
Nie podchodź, bo gorzałą capisz.

W onych warunkach taki organ,
boskiej wymyka się gwarancji.
Znów ci napuchnie, znów katorga,
a wyższej nie masz już instancji.

Żaden Gabriel i sam Diabeł
nie strzymie twojej zdrowotności.
Nie bądź ofiarą jak ten...Abel
i ucz się dziś wstrzemięźliwości.

Nie pyskuj mi tu, mój Michale,
czy też, jak inni mówią, Jastrzu.
Nie poratuję cię w tym wcale.
Pijesz, to wprzódy pojedz barszczu,

nie tam jakiegoś na buraczkach,
tego postnego co na święta.
Tłusto, białego ci zalecam,
a pij połowę - no, pamiętaj.

Słuchaj się mnie, Starego Wygi.
Nie żebym tego..., znał z praktyki
Poznałem mistrzów z ektra-ligi.
Widziałem chłopie ich wyniki.

Dlatego jeszcze raz powtarzam -
boś raczej zdrowia przeciętnego.
Nie chcesz się w bagnie życia tarzać -
to chlaj, lecz nieco mniej kolego.

..................................

Co do tej łąki, co i owszem...,
niech cię aura nie przestrasza.
Od dziś twe kości będą zdrowsze,
i z każdym dniem ciut mniej mesjasza...

ten,… isjasza… chciałem powiedzieć."

Jastrzowi, za inspirację Poezją Prawdziwą, podziękowania. mam nadzieję, że Jastrz nie pogniewa się, że uczyniłem zeń narratora i bohatera tej rozmowy.

autor

Goldenretriver

Napisany: 2023-09-21 Dodano: 2023-09-21 10:39:03

Ten wiersz przeczytano 693 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie