Rozmowa z samą sobą

Walczę z sarkazmem słów,z nienawiścią do ludzi.
Tylko chwilami życie nie sprawia bólu,
Na obu cierpimy, płaczemy, błagamy o litość.
Nie sposób zapomnieć o upokorzeniu.
Na każdym kroku ktoś błaga o miłość,
a co sekundę ktoś depcze po niej.

Nie ma radości, gdy kropla spływa po policzku.
Nie ma uczucia, gdy nienawidzi się siebie.
Nie ma człowieka, gdy na innych nie patrzy się jak na ludzi.

Czy płaczę?
Tak, czasami płaczę...
Skamlę, modlę się, buntuję...

Czy kocham?
Nie, chyba nigdy nie kochałam...
Cierpię, nienawidzę, tchórze...

Czy marzę?
Tak, ale tylko kredką po ścianie,
dlaczego kredką?
Bo boję się marzeń...

autor

White Raven

Napisany: 2008-07-31 Dodano: 2008-07-31 19:21:54

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie