Z rozmyślań o śmierci

Im bliżej do listopada tym więcej rozmyślań o
przemijaniu...

Ten diament o ktorym pisze Ania, robia w Holandii.

użyźnisz ją...:)

To, co masz wydać, wydajesz za życia. Po śmierci (a
życzę Ci, byś żył jak najdłużej i raczył nas swoją
Poezją) zostaniesz w ludzkiej pamięci. W swoich
dzieciach, wnukach itd. W czytelnikach.
Ziemia przyjmie człowiecze prochy i tyle. A to, co
najważniejsze, będzie żyło gdzie indziej. Myślę
również o duszy.

Fraszka się podoba. A i tematyka i klimat rzadkie dla
tej formy. W każdym razie tutaj.

Pozdrawiam :)

Plony można wydawać tylko za życia :)

W mym spojrzeniu wielorakim -
W tematyce umierania -
jest przynętą na robaki,
ciało w trakcie przysypania.

Tu dyskusji nowe wątki
odsłaniają się nam ślicznie,
metafizyk to początki
lub też można biologicznie

proces widzieć ciała gnicia.
Ja przepraszam autora za otwartość,
Zgon przyczynkiem do wypicia -
imitacja dezynfekcji na tę marność.

Związki organiczne powrócą do ziemi i posłużą innym
organizmom do wzrostu i życia. Po nich znowu przyjdą
inne, jeśli Ziemi w międzyczasie nie trafi.
Stąd jestem przeciwnikiem kremacji, bo energochłonna i
niszczy wszystkie związki organiczne. Zostają same
minerały.
Pozdrawiam.

nic- garść pierwiastków zostanie.

Z bożych ziaren wyrosnąć może wszystko. A wszystko
zawiera w sobie także nic. Fraszkowe pytanie kusi do
odpowiedzi.
(+)

Ps Uciekło Ci "r" z "Ziarno".

Refleksja stosowna do zbliżającego się święta. W
Szwajcarii bądź Holandii możliwy jest tak zwany
diamentowy pochówek: Z części prochów, w ramach
procesu uszlachetniania, tworzony jest diament, który
stanowi pamiątkę po zmarłym na wieczność.
Miłego dnia Michale:)