Rozpacz

Dzień czarny. Brak światła. Noc każda z tobą
płacze-aksamit bez miękkości nie puszczający znaczeń. Milczysz. Zbliża się, krąży
czarny mocniej - inaczej ogarnia

krąg zacieśniając szarpie pazurami.
Boleśnie rwie ręce, szyję, wnikając
w żyły- do środka. Już blisko, powoli
unicestwi zabije - śmiech szyderczy i cisza.

Nikt nie będzie cię słyszał.
Bez świateł - nie istniejesz.
Bronisz się, pięści o ścianę. Ręce pocięte, zranione, oczy krzyczą nad ranem.

Kły wbija mocno, od środka - syci się.
Szarpie powoli. Posoka najsłodsza lepka.

Śmiało! nie czuję. Nie boli.

Rwie, tłamsi a później
zabiera powietrze. Od nowa! Ciągle
jej mało...
Jeszcze! Jeszcze!

I jeszcze

autor

cii_sza

Napisany: 2014-06-07 Dodano: 2015-06-10 21:28:56

Ten wiersz przeczytano 2243 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie