Rozprawa o człowieczeństwie

Głupota jest Ci pisana, odradza się w tobie
z każdym nowym zdarzeniem,
jak Goliat z nią walczysz
lub poddajesz się jej mimowolnie.

Moralnych nakazów uczą cię
niemal od narodzin,
byś prawym został obywatelem,
innym i sobie znacznie nie szkodził

Szkodzisz, najbardziej jednak sobie,
w szale sumiennych myśli,
diabelsko- anielskich decyzji.

Naiwnie wierzysz w dobre chęci,
podest piekła równo wykładające,
do czasu, gdy budzisz się z gorzkim smakiem
w ustach od ty mrzonek dziecięcych.

Marzysz, wciąż marzysz,
karmisz się urojeniami,
żyjąc z dnia na dzień,
jak aktor na scenie bawiąc się rolami.

Udaje Ci się ocknąć- czasem- u progu starości,
z żalem lat niewykorzystanych,
marnym dorobkiem i
pustką zmarnowanych lat szumnej młodości.

Jest Ci źle lub gorzej,
odgrywasz te sceny ze stoickim spokojem
lub bluzgając Scenarzyście
za takie życie niespokojne.

Wierzysz, że dyrygujesz losami
jak Koryfeusz chórem,
myślisz się głupcze-
nigdy o nich w pełni sam nie decydujesz.

Przerysowane maski codziennie zakładasz,
aby inni ludzie dobrze cię dostrzegli,
abyś mógł grać przed nimi według potrzeby.

Wiesz doskonale, że praca dla każdego
w tym zawodzie się znajdzie-
od ciebie jednak zależy czy
otrzymasz etat aktorzyny w podrzędnym teatrze,

czy też przyjdzie Ci zagrać role światowe,
splendorem ale i trudem niezwykłym uwieńczone.

autor

~camino~

Dodano: 2006-06-19 06:52:32

Ten wiersz przeczytano 791 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie