Rozrachunek

Choć nie wolno było kochać
Pokochałam
Choć nie wolno było pragnąć
Cała drżałam
Choć nie wolno było ufać
Zaufałam
Choć nie wolno było wierzyć
Uwierzyłam
I nie wolno było płakać
Wciąż płakałam
Bardzo chciałam nieba...
Nie dostałam.
Ukarałeś, Boże próżność
Ukarałeś pożądanie...
A co w zamian dać mi chciałeś?
Tylko łkanie?
Pozwól chociaż żyć marzeniem
W końcu to niewiele
Nie krzywdzi, nie rani...a
Daje wytchnienie.

autor

rudość

Napisany: 2006-11-19 Dodano: 2006-11-19 09:23:55

Ten wiersz przeczytano 358 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie