Rozstania

Rozstania są, co bardzo szkodzi,
lecz kiedy człowiek się rozchodzi,
to winien zamiast gorzkiej złości,
okazać trochę wrażliwości.

Syn chce z domowych iść pieleszy,
wiadomość ta nie bardzo cieszy.
Przyjmijmy godnie jego zdanie,
łatwiej nam będzie znieść rozstanie.

Chłopak dziewczynę, lub odwrotnie,
każde z nich pragnie żyć samotnie.
Nie róbmy scen, to nic nie daje,
łatwiej w spokoju się rozstaje.

Mąż rzuca żonę, choć ją cenił,
naiwnie myśląc że coś zmienił.
Po cóż są kłótnie, za łby branie,
w ciszy łatwiejsze jest rozstanie.

Z pracy zwalniają bez litości,
niby z przyczyny upadłości.
I na cóż zda się zamartwianie,
w ciszy najlepsze jest rozstanie.

Przykładów można tworzyć masę,
co przy rozstaniu będą czasem.
I też na koniec słów mych parę,
jeśli się rozstać…to z umiarem.

autor

Grand

Napisany: 2007-08-26 Dodano: 2008-01-04 10:11:22

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie