Rumak
Mieszka we mnie rumak.
Uderza z kopyta,
ciągnie intensywnie
w najdalsze przestworza,
chce wyprzedzić wiatry,
pognać na polany,
w lesie zdeptać ścieżki.
Jest nienasycony,
mógłby jadać z ręki,
łasy, niestateczny,
tylko sobie wierny,
kiedy mija świerki
łeb zadziera w górę,
słucha szeptu w chmurach,
płaczu wierzb płaczących.
Ja mu uzdę wciskam,
batem naprowadzam,
by się trzymał drogi,
wyboje omijał,
tętent, gdy miarowy,
wnet się uspokaja,
ale rumak nieswój...
Przez ten smutek wielki,
przez te głodne ślepia,
brak końskiego śmiechu,
od czasu do czasu
pozwalam na chwasty,
by w nich pysk zanurzył,
radość z głupot czerpał.
autor
marcepani
Dodano: 2019-04-27 07:50:30
Ten wiersz przeczytano 2348 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (43)
Trzeba się czasem powygłupiać, by nie zwariować ;)
Pozdrawiam :)
Re;marcepani - widzisz - palcatem jak koń nie chce
lub leni się przy zrobieniu małej lub dużej wolty - to
go popędzasz. Jak nie chce brać przeszkody - to
samo.:))
:) nie wiedziałam Polaku - dziękuję za wtrącenie ze
znawstwem
do tego służy palcat -dopisek
Bardzoci dziękuję za piękny wiersz
Poetycko ( sic!) opisujesz umiłowanie swobody.
Pamiętaj - nie używaj peelko nigdy bata. Do
Ja niezmiernie rzadko pokazuje zwierzęci, że go mam
Dziekuję i pozdrawiam :)))
...podobaniem...
Z wielkim podobanie dla wiersza.
Dobrego dnia Marcepanko. Dziękuję.
Pozdrawiam serdecznie:)
- to powtórzenie "płaczu wierzb płaczących" podobało
mi się - wstawiłam z premedytacją - gdyż :) albowiem
:) ponieważ :) wiersz nie jest w poważnym tonie - no,
ale skoro tak, hm, pomyślę, czy go tam nie upiększyć
:) Dziękuję.
Podoba mi się tak ukazana żywiołowa natura. Co myślisz
o zamianie
"płaczu wierzb płaczących." na
"szlochu wierzb płaczących."?
Miłego dnia:)
Podoba się :)
Miłego dnia.
"płaczu wierzb płaczących."
łkania...
szlochu...
Wrażliwy jest ten rumak. Lubię :)
Obchodź się z nim łagodnie, bo rumaki potrafią też
gryźć i kopać.
Pozdrawiam cieplutko.
A może ten rumak potrzebuje towarzystwa, by smutek
zamienić na radosny galop?! Pozdróweczka Marcepani :-)
Rumak pragnący wolności, wiatru jest niepowstrzymany i
okiełznać go nie sposób.
Przepiękny klimat i treść.
Pozdrawiam serdecznie :)