Rzeczywistość
Chłodny wietrzyk już zawiewa
rozpadał się deszcz i śnieg
na niebie księżyc smutny ziewa
do snu ukołysać mnie chce.
W kominku ogień ciepły płonie
mi marzy się cudowny sen
wtulam się do podusi swojej
luna kołysankę zaśpiewać chce.
Nuci cichutko miłe słowa
o przyjaźni, która wiecznie trwa
kwiatach, słońcu i polach
śpij dziewczyno, bo już czas.
Błękitna planeta cię obudzi
ty rozmarzona, miłości chcesz
lecz rzeczywistość twoja wróci
i piękna bajka skończy się.
autor
Ola
Dodano: 2013-11-25 00:51:07
Ten wiersz przeczytano 2129 razy
Oddanych głosów: 62
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
Dziękuję za wizytę i komentarze. Pora z rzeczywistości
wpaść w sen bajeczny:). Pozdrawiam serdecznie
Piękny wiersz. Pozdrawiam
podoba mi sie wiersz-pozdrawiam serdecznie
Może kidyś słowa spłyna
z bladym świtem łzą szczęśliwą.
"rzeczywistość twoja wróci
i piękna bajka skończy się."
Pozdrawiam MIŁO !
bardzo melodyjny wiersz. Może lepiej trwać w tej bajce
i nie warto się budzić :)
oj ten księżyc zawadiaka
moze ta bajka bedzie miała cudne zakończenie?
pozdrawiam Olu:)
Miłego dnia Bolesławie
Księżyc smutny ziewa,pozdrawiam Olu
Ja, jak ten księżyc po nocy oboje się włóczymy:).
Pozdrawiam Małgosiu
Widzę, że księżyc znalazł wreszcie sposób na
ukołysanie Oli do snu ;)
Pozdrawiam serdecznie:)
życzę żeby ta bajka przesłaniała gorzką rzeczywistosc
pozdrawiam
Bardzo ładnie :) Pozdrawiam
Rzeczywistość ma z ciernistych wydarzeń kły
rzeczywistość nie ugina się
ona wymiata czekoladowe sny
i tuli piekielnie ostrą grę
Pozdrawiam. Miłego dnia