Rzeka milczenia
Najdłuższe są pożegnania
dłuższe od rzeki milczenia
krótsze od łez
zamykam drzwi
taki był nasz mały światek.
W bieli ścian marzeń nie znajdę
ni sposobu na życie.
Jak wśród zbóż, samotne źdźbło
myślę inaczej
ziarno miłości rozsypię
radosnym spojrzeniem jak życie.
Tessa50
Komentarze (39)
pożegnania zawsze odwracają się do nas plecami
odchodzą ze smutkiem bolą wspomnieniami
a takowe ziarno wyda wspaniałe plony, serdeczności
Tereńko :)
czas zawsze leci tak samo, ale inaczej w umyśle i
inaczej poza wszechświatem bo czas to sekwencje między
najmniejszą zmianą
Ktoś lub coś odchodzi, ktoś lub coś powraca. Taka jest
kolej rzeczy, dlatego cieszmy się dniem dzisiejszym,
bo nic nie trwa wiecznie.
Teresko, serdecznie pozdrawiam :)
Pożegnania zawsze nas zasmucają,ale powroty stanowią
kwintesencję radości.Ciepło i pięknie piszesz o
miłości.Pozdrawiam serdecznie:)
To musi być bardzo radosne spojrzenie :D Pozdrawiam
serdecznie +++
Piękny wiersz Tesso, z nadzieją...
Ten użytkownik to ja, Pozdrawiam serdecznie: )))
Wszystko co dobre szybko przemija, więc kochajmy każdą
chwilę. Dając dobro zbierasz jego owoce. Bardzo ładny
wiersz. Pozdrawiam serdecznie Tesso: )))
siej ziarnka miłości serdeczności
Jeśli rozsypiesz, to i wykiełkuje, a potem zbierzesz
plony.
Jeszcze nie jedno ziarno miłości zbierzesz
Tereniu.Pozdrawiam :)
Ziarnem trzeba sypać, niech miłość zakwitnie!
Pozdrawiam :)
bardzo ładny, ciepły przekaz wierszem+:) pozdrawiam
Teresa
Wiersz pełen miłości