Są takie miejsca
Gdzie brzozę płaczkę wiek przygarbił.
Posrebrzył, zmarszczył dłońmi czasu.
Nad lustrem wody bezimiennej,
w odmętach ciszy, skrył wśród lasu.
Dom pobielały niczym starzec,
strzechą się kłania matce ziemi.
Każdego roku coraz niżej,
miłość dozgonna między nimi.
Tonie wśród trawy i ostrężyn,
powój ciekawski rygla sięga.
Białymi dźwięczy dzwoneczkami,
zielonowłosy ten włóczęga.
Firanki w oknach pająk przędzie,
w najmniejszą szparę wiatr zagląda.
Omiata z kurzu w swoim tańcu
historię śpiącą gdzieś po kątach.
Ludzi, gdy dom ten budowali,
tych co tu żyli i odeszli.
Nikt nie opowie jacy byli
i nie zaśpiewa o nich pieśni.
Tyle tu magii i tęsknoty.
Przeszłości cudnej, aż do wzruszeń.
A kiedy śmierć ich zabierała,
pozostawili swoje dusze.
autor
mamusia45
Dodano: 2021-03-18 17:12:44
Ten wiersz przeczytano 1281 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (42)
Tak są miejsca dla nas bliskie gdzie lubimy wracać
Wiersz pełen wspomnień z nutką melancholii. Pozdrawiam
serdecznie
Jest takie miejsce.
Gdzie nie ma chorób, bólu i wszystko jest piękne.
Poetycki bardzo jest ten wiersz.
Podoba mi się.
Ślicznie dziękuję za ciepłe słowa i pozdrawiam
serdecznie
takich domów jest bardzo wiele ...jest w nich piękno
...lecz niewielu to piękno dostrzeże ...
Dlatego nigdy stąd nie wyjadę. Żadne pieniądze nie są
ważniejsze od tego, o czym tak pięknie napisałaś.
Pozdrawiam :):)
Bardzo piękny i wzruszający wiersz :) pozdrawiam
cieplutko mamusiu :))
Ciepło, nadzwyczaj lirycznie, p r z e ś l i c z n i e!
:)
Plusior jak stąd do nie wiem dokąd! :))
piękne jak zawsze u Ciebie Marto
Witaj piękne smutne wspomnienia domu pozostawionego w
samotności..pozdrawiam.
Przepiękny wiersz.
Wzruszasz strofami.
Pieknie :)
Lacze serdecznosci z duzym podobaniem :)
Dziękuję bardzo kolejnym gościom
pięknie piszesz,
serdeczności:)
Pięknie, wzruszająco, są takie cudne miejsca, właśnie
dom rodzinny, lata dziecięce, młodości, miłość,
pozdrawiam ciepło, miło czytać.