Samotna kobieta

Halina Poświatowska — Pomiędzy miłość i śmierć
(Jeszcze jedno wspomnienie, * * * (ty miły jesteś
ślepy))

widzącymi oczyma
nie dostrzegłam twojego serca
[...]
i wymknęło mi się
jak ziemia bogu
żeby zataczać się po orbitach
samotności...Pozdrawiam serdecznie:)

b.dobry wiersz...wzruszenie i samotność.

Wzruszajacy wiersz...

Dryfować, znaczy poddać się nurtowi, pozwolić, by
zniewolił nas całkowicie niosąc ku zatraceniu... Nie!
Ratuj się! Nawet ,gdyby przyszło ci wpław przepłynąć
ocean...

jak można skazywać kobietę na samotność przecież i tak
natura dała jej słabość Wiersz wzruszający
Pozdrawiam:)

Niepotrzebna nikomu dryfuje w strone samotnosci.Bardzo
smutne,nie podoba mi sie.Coz moze byc piekniejszego
niz przytulenie
dwoch skroni we snie?O,to jest ladne!

Świetny wiersz :)

a gdyby tak być sobie portem i sternikiem?:)

Niesamowite jest to dryfujące ciało. Pozdrawiam
serdecznie.

witaj, samotność powoli zabija człowieka. trzeba
szybko szukać towarzysz życia.
ładny wiersz, pozdrawiam

Większość dziś o samotności, a tu wiosna przyszła w
gości! Pozdrawiam!

mam odwrotność Twojego wiersza ...dochodzi
zgryzota...pozdrawiam ciepło

Samotność jest smutna i niesprawiedliwa... nikt na nią
nie zasługuje... pozdrawiam:)

samotność boli, lecz jest lepsza od zgryzoty. Wiem coś
o tym. zadumałam się. Pozdrawiam :)

aż się serce ściska od takiej samotności...